Soms moet je rigoureus handelen om uiteindelijk de beste uitkomst te bereiken. Dat hebben we 12 jaar geleden binnen Treetops aan den lijve ondervonden.
Crisis
Het was 2012, een jaar dat de boeken inging als één van de zwaarste economische periodes in ons land. Volgens het CBS bereikte het consumentenvertrouwen een historisch dieptepunt en zagen bedrijven hun investeringen kelderen. En alsof dat nog niet genoeg was, liep het aantal werklozen op tot boven het half miljoen, iets wat sinds 1996 niet meer was voorgekomen.
Ook bij ons werd de druk voelbaar. We stonden voor een keuze: op de traditionele manier bezuinigen, maar wat zou het betekenen als we afscheid moesten nemen van enkele collega’s, of… iets totaal anders doen.
Zoals we bij Treetops wel vaker doen, kozen we voor dat laatste.
Allemaal de laan uit
In plaats van een paar mensen te ontslaan, besloten we iedereen te ontslaan.
Ja, echt iedereen!
Het klinkt misschien gek, maar er zat een plan achter. Meteen nadat we onze collega’s hadden ontslagen, boden we hen nieuwe contracten aan voor 65% van hun oorspronkelijke uren.
Voor de resterende 35% kwamen ze daarmee in de WW, waar ze 70% van hun laatstverdiende salaris ontvingen.
Het resultaat? Ze hadden 35% meer vrije tijd, terwijl hun netto-inkomen maar met zo’n 10% daalde én ze behielden al hun rechten.
Bonus
En dat was niet alles. We beloofden dat we de gemiste inkomsten zouden compenseren met een bonus zodra dat weer mogelijk was. Gelukkig was dat moment al na drie maanden daar, en konden we iedereen weer volledig in dienst nemen én de bonus uitkeren.
Zo hielden we al onze collega’s binnenboord. Niemand hoefde écht werkloos thuis te zitten, en zodra de economie weer aantrok, hadden we het volledige team klaarstaan om het werk op te pakken.
Klinkt mooi, toch? En dat was het zeker, al ging het niet zonder slag of stoot.
In een komende post (volgende week) zal ik meer vertellen over de onrust die deze beslissing toch nog met zich meebracht. Want dat het niet vanzelf ging, moge duidelijk zijn.
Maar, eerlijk is eerlijk, tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds blij met deze keuze.